Protestantse zendingsopleiding in Nederland (1797-2010)

In de 19e en 20e eeuw zonden kerken en genootschappen honderden zendingswerkers uit naar verre landen. Dit boek gaat over de voorbereidende opleiding van deze pioniers. Wat leerden zij? Welke visie lag ten grondslag aan het curriculum?

Al in de 17e eeuw erkenden kerkbestuurders, dat naar Nederlands-Indië vertrekkende
predikanten aanvullende opleiding nodig hadden. Het zou echter pas in 1816 tot een
blijvend scholingsaanbod voor zendingswerkers komen. Het niveau van zendingsopleidingen was aanvankelijk laag, maar aan het eind van de 19e eeuw was dit sterk verbeterd. In de 20e eeuw lieten de opleidingen bij voorkeur academisch gevormden toe.

Zendingsopleidingen zoals de Nederlandse Zendingsschool (Rotterdam), het gereformeerde Zendingsseminarie (Baarn) en het Hendrik Kraemer Instituut (Oegstgeest) kenden in de vorige eeuw een periode van grote bloei. De schrijvers brengen niet alleen de groei in kaart, maar schetsen ook de neergang. Desalniettemin bepleiten zij het belang en de urgentie van missionaire opleiding in de 21e eeuw.

Aan dit boek werkten mee: Gerrit Noort (red.), Aart Verburg en Hans Visser. Zij waren
als docent en/of rector verbonden aan het Hendrik Kraemer Instituut. Huub Lems is
administrateur van de Stichting de Zending van de Protestantse Kerk in Nederland.